De Nachtschrijver - Rusland

Is het nu vredig en stil?
Na de slachting
en het strijdrumoer op het slagveld
na de slag
Mijn lichaam is op dit moment
een rustig museum
Alles wat ik gedaan heb
kan je erin terugvinden
of ervan aflezen
Zelfs mijn leven voor mijn geboorte 
- Jan Fabre / Fragment Drugs hielden mij in leven in De Nachtschrijver

In 2019 vierde het gerenommeerde Bolshoi Drama Theater in Sint Petersburg zijn honderdste verjaardag. Artistiek leider en regisseur Andrej Moguchi nodigde Jan Fabre uit om als bijzondere gast een voorstelling te maken op maat van het PLYWOOD THEATER.

DE NACHTSCHRIJVER - Rusland is Troubleyn/Jan Fabres eerste repertoirewerk in Rusland. De voorstelling wordt afwisselend gespeeld door twee getalenteerde acteurs Alexander Molochnikov en Andrej Feskov. Gebaseerd op fragmenten uit Fabres Nachtboeken en theaterteksten, is de voorstelling een reis van Fabres jeugd tot nu, een stroom van gedachten over familie, slapeloosheid, creativiteit, schoonheid en kunst. Een sterk manifest over Fabres kunstenaarschap dat door beide acteurs met verve vertolkt wordt.

HET PLYWOOD THEATER
In het befaamde Bolshoi Drama Theater aan de Fontanka rivier in Sint-Petersburg bouwde ARCHATTACKA een architecturaal paviljoen uit multiplex dat de toeschouwer terugbrengt naar 1919, de revolutionaire tijd waarin het Bolshoi Drama Theater werd opgericht. De vorm van het Plywood Theater verwijst naar het beeldend werk uit 1919 van El Lissitzky ‘Beat the Whites with the Red Wedge’, een lithografie die symbool staat voor de Russische Burgeroorlog.

Prijzen
Andrej Feskov kreeg de Gouden Sofit 2020, St. Petersburg, voor zijn rol in De Nachtschrijver - Rusland.

Award Nominaties
The Golden Mask Theatre Awards - Beste regisseur: Jan Fabre / Beste voorstelling: De Nachtschrijver / Beste acteur: Andrey Feskov

"De inhoudelijke opbouw van de voorstelling leidt de performer en de toeschouwers geleidelijk naar de einddans. Maar eigenlijk is de hele voorstelling een dans.De acteur pakt een glas en schenkt er water in, maar niet op een willekeurig moment – hij doet het precies op het ritme van de psychedelische jazzachtige soundtrack van Stef Kamil Carlens. Ook de papieren op zijn tafel ordent hij op maat van de muziek; de karaf met water, de schedelvormige karaf met iets cognacachtigs erin, de asbak, het pakje sigaretten – alle lijnen moeten recht zijn. Strak en recht zoals het spoor waarover de voorstelling glijdt: van absurde verhalen over de familie via letterlijk bloedige over overpeinzingen over kunst (Ik kan het niet laten om te citeren: “Ik huil kunst. Ik plas kunst. Ik spuug kunst. Ik zweet kunst. Kunst wordt niet geschapen. Kunst wordt door het lichaam afgescheiden”) naar het hart van deze nachtelijke openbaringen – de slapeloosheid." - Olga Komok | DP.RU

"Ik huil kunst, spuug kunst, ik zweet kunst, ik pis kunst”, - schrijft Fabre in zijn Nachtboeken. De lijst is hiermee niet af: alles wat het menselijke lichaam kan afscheiden, inclusief bloed en andere vochten – dit alles is voor Fabre een soortgelijk onderdeel van zijn kunst zoals het lichaam van de performer dat is. En dat zorgt voor de echtheid en eerlijkheid van de kunst. Al zijn gedaantes bestaan om de totale ‘lichamelijkheid’ van de acteur te laten zien en zijn lichaam in een ontspannen maar technisch ideaal instrument voor zelfuiting te veranderen." - Fontanka.ru

"Het belangrijkste is hier namelijk de tekst. We vinden er een gezonde lichamelijkheid en moed in, ongeordende uitspraken en ware bloedwonden, het volstrekt geloof van de kunstenaar in zijn vrijheid en in alles wat hij doet. Dat is de krachtige energiecocktail die Fabre voor ons nalaat…" - Fontanka.ru