VÉR VAGYOK (EGY KÖZÉPKORI TÜNDÉRMESE)

EEN COPRODUCTIE VAN HET NATIONAAL THEATER HONGARIJE, TROUBLEYN/JAN FABRE & BOZSIK YVETTE COMPANY

"Lichamen die zich proberen te bevrijden van fysieke beperkingen en taboes, worden vloeibaar: ze veranderen in bloed, de brandstof van het lichaam." – Jan Fabre

'Ik Ben Bloed (Een Middeleeuws Sprookje)' is een krachtige ode aan bloed - het levensbloed dat zowel de donkerste driften als de meest verheven dromen van de mensheid voedt. Het stuk werd voor het eerst opgevoerd op het 55e Festival d'Avignon in 2001 en keerde triomfantelijk terug in 2005. Wereldwijd werd het geprezen om zijn onverschrokken verkenning van de menselijke natuur. Geprezen door pers en publiek over de hele wereld, toerde de productie langs meerdere continenten en verstevigde zijn plaats in het hedendaagse theater. Nu, in 2024, is dit beklemmende werk opnieuw verbeeld als 'Vér Vagyok (Egy Középkori Tündérmese)' met acteurs, dansers en muzikanten uit Boedapest, die opnieuw een krachtige snaar raken in een tijdperk waarin de echo's van de geschiedenis alarmerend dichtbij voelen.

Tegen een abstract middeleeuws landschap, geïnspireerd door Jeroen Bosch en Pieter Brueghel, ontstaan surreële visioenen: ridders, mystici en genezers belichamen oude en moderne rituelen van pijn, genezing en extase. Twintig performers doorbreken taboes, beelden bloed, wonden en stigmata uit en confronteren het publiek met de gedeelde menselijke conditie. Het refrein “Het is 2024 na Christus, en we leven nog steeds in de Middeleeuwen” onderstreept onze blijvende oerinstincten ondanks eeuwen van vooruitgang.

“In de huidige perceptie waren de Middeleeuwen een wrede tijd, maar eigenlijk is er sindsdien niet veel veranderd. We vergieten nog steeds bloed voor macht, geld en liefde. We hunkeren nog steeds naar bloed en bloed is meer waard dan goud. Het stuk beschrijft de last van het lichaam, dat onderhevig is aan obsessies, fixaties, lijden en ziekte.”

Gebaseerd op de geschriften van de 12e-eeuwse benedictijnse abdis Hildegard van Bingen's visie op natuur, geest en lichaam, verbindt Fabre's 'Red Mystic' personage bloed met de menselijke geest en belichaamt het veerkracht, hoop en de zoektocht naar eenheid te midden van chaos. Naast de figuur van de 'Red Mystic' (vertolkt door Ágota Szlilágyi) staan twee middeleeuwse arts-chirurgijnen (vertolkt door Péter Herczegh en Auguszta Tóth) die hun wens uitspreken om een “toekomstig vloeibaar lichaam” te worden dat uitsluitend uit bloed bestaat. In dit beeld van een toekomstige wereld draagt Christus niet langer de zonden van de mensheid; in plaats daarvan overstijgt de mensheid zelf haar beperkingen en verenigt zich als één liefdevolle, tolerante en onkwetsbare vloeibare entiteit.

“Het stuk drukt de hoop uit dat er een andere vorm van bestaan zal ontstaan. De ironische ondertitel (Een middeleeuws sprookje) geeft de fictionele aard ervan aan. Het is een pleidooi voor een nieuw gemeenschapsgevoel, een nieuwe moraal.”

Bloed, zoals afgebeeld, is zowel de essentie van het leven als een altijd aanwezige herinnering aan de vergankelijkheid van het leven, dat generaties bindt en aanspoort tot vernieuwing. 'Ik Ben Bloed (Een Middeleeuws Sprookje)' wordt een brutale maar prachtige getuigenis van gedeelde kwetsbaarheid en verlangen waar in bloed de geschiedenis van littekens en de belofte van wedergeboorte ligt.

“Nu, in 2024, lijkt de hele wereld zich weer in een overgangsperiode te bevinden. Mensen ontvluchten de armoede en proberen een beter leven te vinden. En zolang er zo'n grote ongelijkheid is tussen arm en rijk, zal de wereld uit balans blijven en zal er bloed vergoten worden.”