La poésie de la résistance / De poëzie van het verzet is een krachtige, geëngageerde theatertekst, geschreven door Jan Fabre in 2024, die de kracht van kunst, poëzie en verzet tegen onderdrukking viert. In een poëtisch en ritmisch manifest presenteren twee performers zich als leden van een artistieke verzetsbeweging die geweldloos strijdt tegen censuur, onderdrukking en conformisme. Hun lichamen en woorden worden wapens van schoonheid, liefde en creativiteit.
Het stuk is rijk aan symboliek en herhaling. De artiesten worden keer op keer “geëxecuteerd” door revolvers, geweren, machinegeweren, maar ze staan op en transformeren geweld in beweging en poëzie. Een terugkerend motief is het tatoeëren van een naam op het lichaam - voorgesteld als een levend canvas, een denkend, voelend instrument van verzet. Van voeten tot tong, hart tot hersenen, elk deel draagt de afdruk van liefde, herinnering en strijd. De naam die steeds opnieuw wordt geëtst is altijd dezelfde: Vrijheid.
" Créer, c'est résister. Résister c'est créer “
(Creëren is weerstand bieden. Weerstand bieden is creëren)
- Stéphane Hessel, Indignez-vous
Ware vrijheid leeft voort in de kunst en in hen die blijven dromen, dansen, spreken en liefhebben - zelfs als de kogels blijven komen.
Het toneelstuk is geïnspireerd op het pamflet Indignez-vous van Stéphane Hessel en het gedicht Liberté van Paul Eluard.
Concept, Regie, Tekst Jan Fabre
Performers Annabelle Chambon & Cédric Charron
Dramaturgie Miet Martens
Improvisaties op de hoorn Gustav Koenigs
Lichtontwerp & techniek Wout Janssens
Fotograaf Mario Leko
Troubleyn/Jan Fabre wordt gesponsord door Katoen Natie.
